In de serie interviews is het deze keer de beurt aan de groep atleten die getraind en gecoached worden door Frank Mensink. Frank is drie jaar geleden gestart bij atletiekvereniging Cialfo in Epe met het trainen en begeleiden van enkele jeugdige leden. Hij is met een groep van 9 atleten begonnen en daarvan zijn nu drie MINOR lid. De tweede groep is gestart met vijf leden en deze nemen ook regelmatig deel aan wedstrijden. Intussen zijn ook sommige ouders deel gaan nemen aan oriënteringswedstrijden. Kortom, de training en begeleiding van Frank begint zijn vruchten af te werpen. Meer dan genoeg reden om naar Epe af te reizen en hen te interviewen.
Na afloop van een reguliere atletiektraining ontmoet ik, naast Frank, acht jeugdleden: Gerber, Renée, Eva, Emma, Desi, Ella, Sam en Jim. De laatste vier zijn twee tweelingen uit één gezin. Vader Cor komt ook even later gezellig meepraten over zijn oriënteringsvaardigheden. Gerber en Reneé ‘zijn de oudsten (16 jaar) en zijn er van meet af aan al bij. In de HOC-competitie hebben beide dames inmiddels al prijzen in de wacht gesleept!.
Waarom oriënteren jullie ?
In koor roepen ze allemaal: Het is leuk en gezellig. Je hebt er wat aan voor later. Gerber en Reneé geven aan dat zij vooral de langere afstand leuk vinden. Het je kunnen “herpakken” nadat je een post hebt gemist (vooral de eerste), is het meest uitdagend. Het geeft een goed gevoel dat je alle posten hebt gevonden. Een oriënteringskaart is mooi en ziet er grappig uit zeggen Emma en Desi. Zij willen lekker hardlopen bij de lintjesloop. Eva en Emma die meedoen aan route 4, vinden het zoeken van de posten soms best wel lastig, maar het kunnen hardlopen in het bos en weer “thuis komen” bij de rest van de groep, maakt veel goed. Na afloop chocolademelk drinken en met elkaar napraten is het wel het allerleukste.
Wat leer je zoal tijdens de training van Frank?
Er wordt zes keer een training gegeven en daarna volgen de wedstrijden. Ze leren met kompas te werken, de spelregels van het oriënteren, alleen met een kaart in het bos kunnen lopen en op het atletiekveld een parcours via pionnen af kunnen leggen. Frank wil nog graag kwijt dat de continuïteit van training en wedstrijden een aandachtspunt is.
Tijdens wedstrijden zijn sommigen wel eens verdwaald. Ze gaan dan weer terug naar de plaats die ze nog herkennen en desnoods vragen ze dan gewoon iemand. Het is soms dan een lange weg….terug. Zo heeft Cor, vader van de twee tweelingen in de groep, eens de bijnaam HOC gekregen “helemaal omgelopen Cor”.
Wat verwacht je van het komende Nederlandse kampioenschap Sprint?
Over de sprint wordt verschillend gedacht. Ella vindt het bijvoorbeeld leuk, maar Gerber houdt meer van langere afstanden. dat sluit ook meer aan bij haar atletiekonderdeel. Desi en Emma doen niet mee aan de sprint, maar hebben dan atletiekwedstrijden.
Wat wil je bereiken in de oriënteringssport?
Er is bij de atleten op dit moment nog niet echt de ambitie om hoger op te komen bij het oriënteren. Sneller bij een post kunnen komen, kaartlezen en lopen tegelijk en niet meer zo snel een post voorbijlopen, zijn wel de belangrijkste dingen waar ze aan willen werken. Ze zeggen dat ze gezellig voor de club bezig zijn en niet perse kampioen hoeven te worden. Al hoewel, toen ze meededen in België, werden ze toch wel fanatiek…..
Allemaal geven ze aan het belangrijk te vinden zowel voor, tijdens als na de wedstrijden hun clubgenoot te volgen. Als het echt moet, helpen ze elkaar, ook tijdens de wedstrijden! Je voelt je daartoe toch wel een klein beetje verplicht.
Tot slot
Ella en Eva hebben over oriënteren inmiddels een spreekbeurt en werkstuk gemaakt. Op school merken ze dat de meeste leerlingen en vrienden niet zo geïnteresseerd zijn in oriënteren. Dat is toch echt jammer.! Hun advies is dan ook: Ga gewoon eens trainen bij Frank en doe eens mee aan een wedstrijdje!
MINOR wenst de ” groep Epe” veel succes met de trainingen en de deelname tijdens de wedstrijden.
